Topweek!

Hallo allemaal,

Het is alweer eventjes geleden dat ik iets van me heb laten horen dus bedacht ik me dat het maar weer eens tijd werd voor een verhaaltje. Vorig weekend heb ik niet zo heel veel gedaan, vandaar dat ik het niet de moeite vond om er een verhaaltje over te typen. Ik ben toen naar Dunedin gegaan voor een feestje. Een vriendin van hier vierde dat ze haar PhD had afgerond. Dit werd gedaan aan de hand van een pub & golf spelletje (beter bekend als kroegentocht). Voor iedere kroeg stond een drankje dat je moest drinken binnen het aantal slokken dat daarbij gegeven werd: cider 4 slokken, wijn 3 slokken, shotje 1 slok. Het idee was dus om met zo min mogelijk slokken de 9 kroegen te volbrengen. Heel leuk idee, behalve dat het hier in Nieuw-Zeeland dan nog even iets harder gaat met het geld... Doordat de avond zo geslaagd was hebben we verder niets meer gedaan dat weekend en zijn we rustig terug naar Alex gereden.

Vorige week was een rare week wat weersomstandigheden betreft; zo stonden we maandag in het veld te werken, terwijl er 5 cm sneeuw naar beneden kwam en vrijdags moesten we oppassen dat we niet verbrandde vanwege de felle zon en de 25 graden die het op dezelfde plaats was! Daarnaast heb ik (helaas) iets moeten doen waarvan ik vooraf geen rekening mee had gehouden. Om het onderzoek van Cindy te beschermen, hebben wij vallen geplaatst die de possums doodden. Dit is op zich nog niet zo erg, omdat wij ze dan zelf niet hoeven te doden. Maar omdat possums buideldieren zijn, dragen de vrouwtjes hun jongen met zich mee. En zo kwam ik bij een possum terecht waarbij een jong aan haar dode moeder zat vastgeklemd niet wetende wat te doen. Omdat wij dieren niet mogen laten lijden was de taak voor mij dit beestje, van ongeveer 30 cm, te doden. Ik kan je vertellen dat ik mij daar heel slecht bij voelde en toen ik het eenmaal gedaan had nog 10 minuten stond te trillen van de adrenaline die door mijn lijf gierde.

Gelukkig maakte deze voor mij nare ervaring aan het einde van de dag plaats voor een super mooie ervaring. We zijn voor het eerst gaan kamperen met mijn nieuwe tentje en zaterdags zijn we begonnen aan onze tocht naar Brewster hut. Een wandeling van vier uur bracht ons bij de hut waarbij we lekker hebben ontspannen en genoten van de prachtige lucht tijdens de zonsondergang. Door de vele wolken die er gedurende de dag hingen twijfelde we een klein beetje of we de volgende dag naar de top konden, voordat we weer terug naar de auto gingen. Eenmaal vroeg wakker, zag ik dat het een super mooie dag ging worden. Kraak helder en dus tijd om naar boven te gaan. Een wandeling van een kleine twee uur bracht ons op de top van Mount Armstrong, het mooie uitzicht dat ons belooft was hadden we gekregen! Wat ik vooral gaaf vond aan deze wandeling was dat van de hut naar de top geen route was en dat je zelf maar aan de hand van inschattingen de berg moest beklimmen, heel anders dan in Europa waar je de gemarkeerde stenen volgt tot aan de top. Genoten van het uitzicht zijn we vier uur van de top naar beneden gelopen, wat vrij snel was; wat heet te snel. Helaas heb ik nu al twee dagen flinke spierpijn in mijn bovenbenen van de afdaling...

Gelukkig hebben ze hier een hot tub (bubbelbad) waar wij vanavond lekker in hebben gerelaxed en ik hoop daarmee dat de spierpijn morgen een stuk minder is!

Groetjes, Wouter

P.S. Geniet van jullie zomerse temperaturen in maart!