Jut en Jul op avontuur!

Jaa, daar ben ik weer! Een kleine update vanaf de andere kant van de wereld. Zoals sommige van jullie misschien al wel gelezen hadden, begon mijn weekend al op donderdag, dankzij de public holiday.

Donderdag hebben wij dan ook meteen een verkenningsronde op de mountainbike gedaan. We zijn naar een dorpje verderop gefietst waar we even bijkwamen tijdens het eten van een lekker ijsje. Eenmaal aan de andere kant van de rivier, bevonden wij ons op een heel mooie mountainbiketrail die zeker nog over zal worden gedaan. Heel veel meer dan deze fietstocht van een kleine 30 km hebben wij niet meer gedaan op een beetje genieten van het weer na dan.

Vrijdagochtend gingen we met de bus richting Dunedin. In Dunedin hebben wij de auto van Cindy opgehaald, zodat wij nu mobiel zijn en dus overal heen kunnen gaan waar wij maar willen (ook al gaat dit niet altijd even goed...) We hadden afgesproken met een vriendin van Cindy om mee naar een film te gaan, een echte klassieker in Dunedin: Iedere maand wordt deze film gedraaid en zit de zaal helemaal vol (vooral jongens). De film, The Room uit 2003, is zelf een van de slechtste films die ik ooit heb gezien, maar de sfeer er omheen sloeg alles. Tijdens de film werd op bepaalde momenten verwacht dat je een stuk tekst schreeuwde, een plastic lepel gooide of met een rugbybal overgooide... Ik kan er eigenlijk niet veel meer van maken, het was een heel slechte film, maar toch best een leuke ervaring. Na de film hebben we nog even gezellig wat gedronken in een pub.

Zaterdag zijn wij gaan ontbijten in de stad en hebben we over de markt gelopen die er was. In de middag zijn we naar een strand gereden waar de enige broedplaats van de Royal Albatros ter wereld is. Helaas heb ik maar één albatros in vogelvlucht over zien vliegen en geen foto kunnen maken. Dit heb ik wel van de zeehonden kunnen doen, die als stel lamzakken voor ons kwamen liggen. Na wat te hebben gegeten zijn we naar Tunnelbeach gereden, hier ga je door een rots richting een klein afgelegen strand om even lekker uit te waaien. Dit ging goed, aangezien het weer in Dunedin totaal anders is dan hier in Alexandra; 18 graden en wolken i.p.v. 30 graden en zon. 's Avonds hebben wij Nederlandse lasagna voor een Italiaan gemaakt, die het natuurlijk goedkeurde!

Zondag zijn we naar Orakanui, een ecosanctuary op weg terug naar Alexandra. Hier komen tal van voor Niew-Zeeland oorspronkelijk diersoorten voor zoals die kiwi (die we helaas niet gezien hebben...). Na ongeveer 100 meter spotten we een felrood gekleurde parkiet waar we achterna gingen om een foto van te krijgen. Echter begingen we hier een fout en belandden wij op een pad dat niet echt bestemd was voor bezoekers. Eenmaal een heel eind over het smalle paadje en prachtige natuur bedachten wij ons dat dit niet het pad voor bezoekers was, aangezien er overal bordjes hingen met management pad A t/m P... Al met al waren wij heel blij dat wij dit pad gevonden hadden, omdat er achteraf veel meer diersoorten te zien waren dan op het bezoekerspad! Eenmaal na een steile afdaling met de menige valpartijen, kwamen we op het be-zoekerspad i.p.v. op het onder-zoekerspad. Tevens ook een mooi pad die leidde langs de hoogste bomen van Nieuw-Zeeland (momenteel 60m hoog, maar konden na nog 100 jaar verder te groeien 120m hoog worden). Uiteindelijk hadden we ook alle bezoekerspaden gehad en was het tijd om terug naar Alexandra te gaan. Voor het onderzoek van Cindy moesten wij nog "even" wat spullen ophalen. Dit moest via een onverhard pad dat vol lag met stenen. Toen we op de bestemming aankwamen en naar onze mooie bolide keken, was het noodlot geslagen. Op een plaats zonder telefoonbereik, een uur rijden van de bewoonde wereld hadden we een lekke band... Gelukkig hadden wij de dag ervoor tijdens het afsluiten van de verzekering besloten ook maar een lidmaatschap te nemen van de AA (ANWB). Daarnaast was er een aardige local waarvan wij zijn telefoon mochten lenen. De AA was onderweg die ons na een uur wachten heeft geholpen het thuiskomertje op de auto te zetten en ons terug naar de bewoonde wereld te begeleiden. Daar hebben we een nieuwe band aangeschaft, zodat we na het eten van onze eerste Fish and Chips (die héél erg zout was) terug konden naar Alexandra, waar Andrea (onze bezorgde moeder) al op ons stond te wachten. De route terug naar huis maakte ons prachtige weekend wel helemaal af. Wat een prachtig land om doorheen te cruisen!!

Vandaag was ons weekend dan ook echt voorbij en mochten we vol aan de bak. Na de bespreking van de planning voor komende week en wat materialen te hebben gehaald voor ons onderzoek hebben we de eerste egels gesekst en gewogen. Daarna zijn we naar het onderzoeksgebied van Cindy gegaan. Hier hebben we op drie steile hellingen 80 keer stapeltjes van 3 dakpannen op onmogelijke plaatsen gelegd. Dat midden op de dag met de brandende zon op onze bol... Gelukkig geeft het een voldaan gevoel wanneer je afgemat thuiskomt en heel de tafel weer volstaat met lekker eten. Daarna nog even wat vallen uitgezet, zodat ik hopelijk morgen wakker wordt met 10 egels voor mijn onderzoek!

Al met al was dit een geweldig weekend en super eerste werkdag van de week die we voldaan afsluiten door zo maar eens voor de eerste keer van de Nieuw-Zeelandse sterrenhemel te genieten.

See ya!